باز هم یه آهنگ قدیمی

این ترانه قدیمی یه حس نوستالوژیک برام داره. منو میبره به سالهای دور که کلاس سوم و چهارم دبستان بودم و تازه مفهوم عشق رو داشتم درک میکردم؛ اونم چه جایی: توی صف نونوایی و عادت هر روزه خریدن نون برای یه خانوار ده نفره که هم همیشه برای توی صف ایستادن و کرکر تنور نونوایی رو شنیدن و هی پابه پا شدن و خستگی ساق پاها میون بازی فوتبال روزهای گرم تابستون، قرعه فال به نام من بود، تا دل از زمین خاکی پشت شهربانی بکنم و بدوم برم توی صف تا سیه چشمی رو ببینم که آخرشم نتونستم بدونم و بفهمم اصلا کی بود و از کجا میومد و حتی اسمش چی بود.

همه اون سالهای من گذشت به عشقی که نسیم وار اومد و نسیمواره رفت. و در تمام روزهاش، این ترانه ورد زبونم بود؛ بی اون که بدونم این قایق کاغذی، روی رود خروشان زندگی چه ها خواهد دید.

واسه سالها دنبال این ترانه بودم تا امشب که خیلی اتفاقی افتادم مجددا در پی اش. با این خیال که یکی از ترانه های مرحوم مهستیه. اما خیلی جالب بود که فهمیدم خوانندش خانمیه به نام روح انگیز (بتول) عباسی. 

واسه دل خودم و به یاد اون سالهای دور بیخوابیهای شبانه و آه کشیدنهای معصومانه زیرنور ماه، میذارمش واسه دانلود. هر کی خوشش نیومد، فقط بهم نخنده!

لینک دانلود:

http://s3.picofile.com/file/7396940428/04_Mioone_In_Hame_Adam.mp3.html